Overlijdensgedichtjes & overlijdensgedichten 56

Een immense collectie overlijdens gedichten voor wanneer er iemand is overleden in uw directe omgeving, of verder weg van u. Gedachten-gedichten.nl heeft de meest uiteenlopende overlijdens gedichtjes voor U uiteengezet voor het verlies van dierbaren, vanuit het perspectief van ouder, grootouder, kind, kleindkind, neef(je), nicht(je), oom, tante, vriend, vriendin, collega, kennis, ..... Lieve woorden en zinnen vervat in overlijdens gedichten kunnen soms tot troost zijn voor U of de nabestaanden.

- Ter nagedachtenis aan de mensen die van ons zijn heengegaan | namens de redactie -


Pappie vertel eens....
toen ik werd geboren
kon ik als jij praten
jouw stem toen al horen
Pappie vertel eens....
toen ik ging lopen
ging jij toen gelijk nieuwe
schoentjes voor mij kopen
En pappie vertel eens....
was ik vroeger altijd
jouw kleine lieve meid
Pappie vertel eens.....
ik ben nu volwassen
ik heb zo'n verdriet
pappie ik heb je zo nodig
maar nu ben je er niet

- ingezonden door Suus -

Iemand die me lief was is gestorven
Die vertrouwde stem is verstomd
Die vrolijke lach zal niet meer klinken
Geen kus
Geen omhelzing meer
Geen hand die de mijne vastgrijpt
Geen arm meer om mijn schouders
Een lege plaats aan tafel
Een lege plaats in bed
Een leegte in mijn leven
God, weet U dat?

Mama, Geruisloos loop je met me mee
mijn schaduw deelt zich steeds in twee
je hand stuurt teder mijn gebaar
zo omarmen wij elkaar

Je glimlach prikkelt als ik praat
je ogen kleuren mijn gelaat
ik word je steeds opnieuw gewaar
zo verwarmen wij elkaar

Zo heerlijk in elkaar verward
zo machtig slaat ons dubbel hart
je staat ook nu weer naast me klaar
zo bewaren wij elkaar

- ingezonden door Roxan -

Mijn moeder gaf me beelden om te dromen
Zij spon geluiden om me heen
Zij goot verhalen in mijn oren
Zij was een zon die altijd scheen

Mijn moeder wilde bij me blijven
Zij zong een lied voor mij alleen
Soms denk ik dat ik haar kan horen
En dat zij niet voorgoed verdween

Een doffe, droge, felle pijn
omvat en wurgt mijn hele denken
mijn ziel en zinnen zijn zo leeg
ik kan geen aandacht schenken

Aan de helderwitte morgendauw
die als een sprei van fijn satijn
ligt uitgespreid: 't graf bedekkend
de pijn dreunt als een droef refrein

Waarom heb ik steeds vergeten
te zeggen dat ik van haar hield?
't is nu te laat; de kist gesloten
wat heeft mij jarenlang bezield?

De kist zakt langzaam in de aarde
en op 't zwartgerande lint
lees ik wat ik had moeten zeggen:
tot ziens mama, uw dierbaar kind...

Huil maar niet om mij
alleen mijn aardse leven is voorbij
Mijn taak op aarde is volbracht
ik weet dat mij een lichter leven wacht
Denk niet dat je mij verloor
ik ga je alleen maar voor
aan gene zijde leef ik door
Weet dat ik daar op je wacht
tot die tijd, wens ik je kracht!

- ingezonden door Henriette van den Berg -