Overlijdensgedichten & overlijdensgedichtjes - herdenking 46

Een immense collectie overlijdens gedichten voor wanneer er iemand is overleden in uw directe omgeving, of verder weg van u. Gedachten-gedichten.nl heeft de meest uiteenlopende overlijdens gedichtjes voor U uiteengezet voor het verlies van dierbaren, vanuit het perspectief van ouder, grootouder, kind, kleindkind, neef(je), nicht(je), oom, tante, vriend, vriendin, collega, kennis, ..... Lieve woorden en zinnen vervat in overlijdens gedichten kunnen soms tot troost zijn voor U of de nabestaanden.

- Ter nagedachtenis aan de mensen die van ons zijn heengegaan | namens de redactie -


Het zal nooit meer hetzelfde zijn
je glimlach
je woorden
je hele bestaan
zijn zomaar van mij weggenomen
plotseling weggegaan
Het zal nooit meer hetzelfde zijn
je thuis
je stoel
of je glas rode wijn
en zelfs ik
die zonder jou
nooit meer dezelfde zal zijn

Onze oma is nog helemaal niet oud
ze heeft een groot hart van goud
met haar blonde haren
grijze ogen om mee te staren
haar gezonde wangen
een ziel nog vol verlangen
natuurlijk haar rode lippen
aan zo'n oma kan toch niemand tippen?
Niets was te gek of te veel
ze deed volop met ons mee
dááág lieve oma, rust nu maar in vree!

We hadden het zo fijn
Ik besef het wel, ook al ben ik nog zo klein
We hadden nog zoveel moeten doen
Opa, een hele, hele dikke zoen

Mijn vader sterft: als ik zijn hand vasthoud
voel ik de botten door zijn huid heen steken
ik zoek naar woorden, maar hij kan niet spreken
en is bij elke ademtocht benauwd

Dus schud ik kussens en verschik de deken
waar hij met krachteloze hand in klauwt;
ik blijf zijn kind, al word ik eeuwig oud
en blijf als kind eeuwig in gebreke

Wij volgen één voor één hetzelfde pad
en worden met dezelfde maat gemeten;
ik zie mezelf nu bij zijn bed gezeten

Straks is hij weg, en heeft hij nooit geweten
hoe machteloos ik hem heb lief gehad

De ene mens leeft maar een jaar of zeven
de ander honderd en geen centje pijn
Soms als ik nadenk over het leven
denk ik, wat kan het toch oneerlijk zijn

Het is alweer een jaar geleden
wij hier, jij daar
verdriet wordt steeds meer gemis
maar de vraag blijft waarom het zo is

Van het concert des levens
krijgt niemand een program

Ik weet niet hoe het zal zijn in die dagen
wanneer is scheep ga voor de laatste reis
Mijn schip zal dan de laatste storm verdragen
en landen in Gods paradijs
Neem mij, Heer, het roer dan maar uit handen
en laat mij zingend op de voorplecht staan
Dan zal mijn schip niet op rotsen stranden
maar veilig in Uw haven gaan

De laatste reis

Een stormwind ruist in zijn oren
wanneer hij gepord wordt voor de laatste reis
een donkere nacht als nooit tevoren
omfloerst z'n schip in mistig grijs

Hij ordent koers en snelheid
maar antwoorden doet er geen
de laatste reis naar de eeuwigheid
die maakt de mens alleen

Hij vindt de weg naar buiten
en op zoek naar de uiterton
ziet hij door de beslagen ruiten
het dovend vuur van de levensbron

Hij weet dat hij goed op koers ligt
en geeft nog éénmaal volle kracht
hij houdt het oog op het stervend licht
het dooft, hij heeft de reis volbracht