Overlijdensgedichten & overlijdensgedichtjes - herdenking 44

Een immense collectie overlijdens gedichten voor wanneer er iemand is overleden in uw directe omgeving, of verder weg van u. Gedachten-gedichten.nl heeft de meest uiteenlopende overlijdens gedichtjes voor U uiteengezet voor het verlies van dierbaren, vanuit het perspectief van ouder, grootouder, kind, kleindkind, neef(je), nicht(je), oom, tante, vriend, vriendin, collega, kennis, ..... Lieve woorden en zinnen vervat in overlijdens gedichten kunnen soms tot troost zijn voor U of de nabestaanden.

- Ter nagedachtenis aan de mensen die van ons zijn heengegaan | namens de redactie -


Door de tranen van dit uur
sluipt haar glimlach
haar ogen, haar stem
maar vooral haar hart

Je bent steeds
zo onbegrijpelijk
moedig geweest
je lichaam krachteloos
een gebroken riet
in de vensters van je ziel
lees ik
eindeloos verdriet

Woorden
schieten hopeloos tekort
slechts tranen
in stilte geschreid
verzachten soms
de bitterheid
om alles
wat je hier moet missen

Ik weet
geen antwoord
op je vragen
maar er is Eén
die eens
alle tranen
van je ogen wil wissen

Doof nu het licht en sluit je ogen
en vergeet de strijd
Jouw leven hier is omgevlogen
maar de liefde blijft

Hij was allang zichzelf niet meer
hij kon het niet meer aan
we hoopten, zittend rond zijn bed
dat hij rustig heen zou gaan

En na zijn laatste zucht was het
of hij zichzelf hervond
alsof hij op de drempel
van een ander leven stond

Ik ben even blijven kijken
ben even blijven staan
en voelde iets van een wonder
door de stille kamer gaan

Jullie moeten nu samen
Zoeken een nieuw begin
Dwars door een dal van tranen
Zo vol herinnering

Geen woorden kunnen het beschrijven
de pijn die wij voelen om jou te moeten laten gaan
De ongelijke strijd die jij moest strijden
al van het begin af aan
Geen woorden om het uit te leggen
hoe graag jij nog bij ons wilde zijn
Geen woorden kunnen het beschrijven
wat we voelen doet zo'n pijn

Strooi uit mijn as
voor alle winden
dat wat mijn lichaam was
de weg kan vinden
naar alles wat het eens beminde
naar wolk en zee
en zich daarmee verbinden

Steeds weer de herfst
steeds weer het bederf

Je leeft, maar onontkoombaar
dat je steeds weer sterft

Maar het moet
mens ben je
mens van vlees en bloed

Zeker, het wordt weer
lente, weer zomer
alles begint weer opnieuw

Maar sterven is sterven
en eens sterf je voorgoed