Overlijdensgedichtje : 'De laatste reis'

De laatste reis

Een stormwind ruist in zijn oren
wanneer hij gepord wordt voor de laatste reis
een donkere nacht als nooit tevoren
omfloerst z'n schip in mistig grijs

Hij ordent koers en snelheid
maar antwoorden doet er geen
de laatste reis naar de eeuwigheid
die maakt de mens alleen

Hij vindt de weg naar buiten
en op zoek naar de uiterton
ziet hij door de beslagen ruiten
het dovend vuur van de levensbron

Hij weet dat hij goed op koers ligt
en geeft nog éénmaal volle kracht
hij houdt het oog op het stervend licht
het dooft, hij heeft de reis volbracht