Overlijdensgedicht : 'Hij was allang zichzelf niet meer'

Hij was allang zichzelf niet meer
hij kon het niet meer aan
we hoopten, zittend rond zijn bed
dat hij rustig heen zou gaan

En na zijn laatste zucht was het
of hij zichzelf hervond
alsof hij op de drempel
van een ander leven stond

Ik ben even blijven kijken
ben even blijven staan
en voelde iets van een wonder
door de stille kamer gaan