Overlijdensgedichten Kind 15

Gedichten ter afscheid van of ter nagedachtenis aan een overleden kind of baby samengevoegd in één aparte rubriek. Deze gedichten kunnen worden gebruikt voor hen wier eigen kind of baby is overleden, maar er zijn ook veel gedichten die kunnen worden gebruikt als een kind of baby van een ander is overleden.

Ter nagedachtenis aan een prachtig(e) kind/baby - door de redactie samengesteld

Kinderen zijn het licht in je leven
Wouter is ons als stralende ster gegeven
Edward leeft voort in de maneschijn
Daan mocht helaas niet ons zonnetje zijn
Ondanks onze hoop op een wonder
ging ons zonnetje veel te snel weer onder

Daan, het is voor ons een kleine troost, lieve vent
te weten dat je nu bij je broertje Edward bent

- Claudia C.M. Rodenburg-Folkerts -

We hebben je een naam gegeven
omdat je voor ons hebt bestáán
Hoewel je niet bij ons kon leven
en we je moesten laten gaan
Niemand lijkt te willen weten
hoe jij voortleeft in ons hart
Het makkelijkst lijkt het te vergeten
te denken aan een nieuwe start
Wij willen niet opnieuw beginnen
vérder gaan, dat moeten wij
En in ons hart, diep van binnen
leeft onze Robyn; zo heet jij!

- Linda van Leeuwen;
ter nagedachtenis aan Robyn -

Slaap maar
en weet dat je welkom was
we leefden naar het moment
dat jij hier bij ons zou zijn
Voor ons had je al een naam
al negen maanden voor ons een bestaan
helaas mocht jouw leven niet verder gaan

- Van het kaartje van Anne -

Hij heeft het niet gered
maar zijn indruk is blijvend...

Je schopjes, je hikjes
heb ik als eerste gevoeld
Maar later waren ze ook
voor je vader bedoeld
Bij de geboorte was je mooier
dan wij ooit hadden durven dromen
Waarom ben je dan vier dagen later
toch weer van ons afgenomen?

Ik zie in je ogen een lichtje
dat fonkelt en straalt nou en hoe
Ik schrijf nu voor jou dit gedichtje
en doe dan je oogjes maar toe

Ik heb in het donker gelopen
maar steeds door jouw lichtjes geleid
Want of ze nu dicht zijn of open
die lichtjes zie ik altijd

- Peter van Lierop -

De moeder kijkt omhoog
naar die grote hemelboog
Zij heeft tranen in haar ogen
denkt aan het kind dat eens in haar heeft bewogen
en uit haar werd geboren
dat ze nu door de dood heeft verloren
Vraagt zich af waarom het zo moest zijn
het verdriet doet zoveel pijn
Zij hoort de wind die fluistert
en zij luistert
Maar de wind kan haar ook niet helpen
om haar tranen te doen stelpen
Zij voelt alleen maar het gemis
om het kind dat er niet meer is
De moeder wordt nooit meer degene die zij ooit was
die ging heen met haar kind, zijn as...