Valentijnsgedicht : 'Onbereikbaar verlangen'
Onbereikbaar verlangen
In de verte verschijnt een silhouet,
Ik knipper, nog eens, en het lijkt net...
als in mijn droom, maar nu ben ik aan zet.
Met enige twijfel kruis ik jouw pad,
en hoor;' is dat, dat meisje waar je het over had?'
Die glimlach, jouw blik, dat onbereikbaar verlangen,
In mijn droom kus ik al op jouw zachte wangen,
stiekem hopend jouw in mijn droom te vangen.
Je passeert me en ik ruik je heerlijke geur,
dromerig pak ik mijn jas en loop richting de deur.
Ik sta buiten en het is voorbij,
ik keer huiswaarts en met het keren van het tij,
denk ik nog, wat betekent het voor mij?
Zal ze ooit de mijne zijn,
ik denk, was het maar snel valentijn.