Overlijdensgedicht : 'Nooit hoor ik meer je fluitje'
Nooit hoor ik meer je fluitje
Nooit hoor ik meer jouw lach
Nooit zie ik meer je tedere blik
Na die rampzalige dag
Nooit geen knipoog meer uit de verte
Geen arm meer om me heen
Door dat noodlottige ongeluk
Sta ik helemaal alleen
Waarom moest jij het nu zijn?
En wie moet me nu genezen
Van die ondragelijke pijn