Overlijdensgedicht : 'Beland in een fuik van gevoelens'

Beland in een fuik van gevoelens en gedachten
opgekropte jaloezie en haat
Toch kon niemand verwachten
dat je het levenslied niet meer verstaat
Doof en blind voor je eigen kunnen
groeide de leegte in jou elke dag
Niet in staat je leven nog te runnen
gaf je je over aan de onmacht om jezelf lief te
hebben
en niet meer te genieten van je gulle lach

Je bemerkte dat
geen enkele aardse bezigheid
je nog voldoening bracht
De weg in het leven kwijt
en niets dat de pijn voor je verzacht
Het was voor jou onmogelijk de cirkel door te
breken
en je koos heel bewust
om de weken die jaren leken
niet met nog een dag te verlengen
maar op zoek te gaan naar eeuwige rust

Ondanks dat ik je
beslissing respecteer
is het niet eenvoudig je los te laten
Vaak beluister ik keer op keer
je muziek en krijg ik in de gaten
dat het in mij brandt van verlangen
om je stem nog eens te horen
Iedereen heeft geprobeerd je gedachten te
vangen
maar ik weet nu dat dit onmogelijk was
omdat jijzelf niet eens in staat was dit aan te
boren

Stilletjes hopend
op de dood
want de levensangst werd te groot
Lieverd, nu ben je verlost
verlost van het leven en in eeuwigheid verbonden met je zielsverwant
Hoewel het leven je zoveel moeite heeft gekost
was je zoveel meer dan je zelf kon voelen
Het wachten is voorbij
rust zacht, je hebt mijn zegen
Hopelijk komen wij elkaar ooit weer tegen...