Kerstgedicht : 'Het sterven te zien doven'
Het sterven te zien doven
ik weet dat ik de kogel
niet meer kan ontlopen
ben gewikt en gewogen
goed bevonden voor het kerstdiner
heb alleen de bruine ogen van een ree
ik kijk ze aan
zie ze staan in twijfeling
weet mezelf een dartel ding
zal onschuldig
naar de bosrand wijken
ze lijken doelloos weg te kijken
maar komen in het donker terug
om niet het sterven te zien doven
in mijn jong reebruine ogen
- Wil Melker -