Geboortegedicht : 'De wereld is de nacht en wij drietjes'

De wereld is de nacht en wij drietjes
je adem zo zoet en zo warm
Tevreden slapend lig je genesteld
in het bouwvallige holletje van een arm

Wij zijn begonnen aan een band voor eeuwig
een beetje vreemd en onhandig nog soms
Wat eens belangrijk leek werd plots onbenullig
vervaagd en tenietgedaan door jouw komst

Er rest ons immer nog één vraag
die onbeantwoord blijft totdat het misschien
went:
Hoe komt het dat van al die duizenden
prachtige baby's
jij de állermooiste bent!

Beoordeel dit gedicht

Terug naar overzicht