Overlijdensgedicht kind : 'Uit het diepste van mijn hart'

Uit het diepste van mijn hart

Er werd mij iets moois gestolen
ik ben iets kostbaars kwijt
een kind
In mij gedragen
van niets tot iets
is nu tot stof herleid

Gekoesterd heb ik hem
ik heb hem zien opgroeien
volwassen zien worden
met vallen en opstaan
tot hij brutaal van de weg werd gemaaid
op die verdomde vrijdag
aan de arcadenlaan

Gehoopt heb ik nog
geroepen, gekrijst en gebeden
acht maanden lang
Op mijn vijftigste heb ik hem
naar zijn laatste rustplaats gereden

De leegte die hij achterlaat
is groter dan de zee
die ik kan vullen met mijn tranen
Er rest mij nog een steen
met zijn naam
een bloem om te begieten
een lange weg te gaan

- ter nagedachtenis aan Tom -

Beoordeel dit gedicht