Kerstgedicht : 'Het sneeuwt en het is december'

Het sneeuwt en het is december.
Weer keert de winter en belaagt
het hart, dat droef, maar steeds gewender
zijn heimelijke pijnen draagt.

In de huiskamer, waar gelaten
het dagelijks leven wordt verricht,
dringt uit de troosteloze straten
een ongekleurd namiddaglicht.

De jaren gaan zoals zij gingen
er is van lieverlee geen onderscheid
meer tussen alle herinneringen
aan liefde en weemoedigheid.

Voorbijgegaan een halve eeuw,
men ontkomt niet aan de tijd.
Altijd december, altijd sneeuw,
altijd dit lege hart, altijd.